010 Zuid Korea

Dynamic Busan, zo prijzen ze zichzelf hier aan. 'Busan?' hoor ik veel van jullie denken. 'Heb ik daar wel eens van gehoord?' Grote kans van niet, tot een half jaar geleden had ook nog nooit van Busan gehoord. Nu loop ik er alweer twee dagen rond. En dan kan makkelijk, Busan is namelijk groot, heel groot. Er wonen hier zo'n vijf miljoen mensen. Even ter vergelijk, binnen de Parijse periferique wonen 2,25 miljoen mensen. Busan is dus ruim twee keer zo groot als Parijs binnen de ring. En ruim zes keer zo groot als Amsterdam. En voor de schoonfamilie: bijna vijftig keer zo groot Amersfoort.

Maar wat zeggen cijfers? Je krijgt pas echt door hoe immens het hier is als je er doorheen fietst. Twee dagen terug verlieten we vlak voor het eindpunt de fietsroute die ons vrijwel vlekkeloos van Seoul naar hier bracht en reden we de stad in. Dat was even schakelen. Opeens overal verkeer, lawaai en verkeerslichten. De wegen waren driebaans of breder en opeens voelden we ons als fietsertjes even heel klein. Aan de andere kant, ooit reden we dwars door Tokyo, dus dan moet Busan ook te doen zijn. En dat was het, want na ongeveer twintig kilometer bereikten we het hotel waar we ontvangen werden door Donald Kwak. Dat laatste verzin ik niet; het stond echt op zijn badge! De Koreanen hebben net als Chinezen vaak ook een westerse naam en dat is soms heel grappig. We weten nog niet of we Donald zullen vertellen wat zijn naam in het Nederlands betekent of dat we gewoon Donald Duck geluiden zullen maken als we zo onze bagage in het hotel gaan ophalen.

Busan is het 010 van Zuid Korea. De tweede stad van het land en een havenstad. En met een vibe die je ook in Rotterdam vindt. Lekker ontspannen. Hoewel ook gezegd moet worden dat dat heel erg van wijk tot wijk verschilt. De contrasten zijn groot. Soms is het rommelig, zitten mensen gezellig aan gammele tafeltjes buitenste genieten van streetfood, dan weer loop je langs de grootste shopping mall ter wereld met alle top merken ter wereld in een soort kathedraal van het consumentisme. Letterlijk, want bepaalde ruimtes in de mall waren van kerkelijke proporties, groots en cerebraal. En vooral met veel beschaafd bling bling. Echt heel goed en smaakvol gedaan. Dat Bijenkorfje op de Dam is hierbij vergeleken niet meer dan een schamele plaggenhut.

Achter dat overweldigende shopping gebeuren staat het Busan Cinema Centre. Dat is minstens zo adembenemend. Allerlei rare vormen lopen in elkaar over en worden overspannen met een enorm golvend dak met dynamische projecties. Loop je eronder, wordt de hele hemel blauw (ontwerp is ook van het Oostenrijkse bureau Coop Himmelb(l)au) of alle kleuren van de regenboog. Er schieten vissen boven je heen en weer, of een veld met zonnebloemen. Daaronder allemaal hippe jongeren op skateboards en kleine fietsjes. Als schimmen in een veel groter spektakel. Onderdeel van het complex is een gigantische openluchtbioscoop, waar zeker duizend man kan zitten. Busan doet niet aan kleine getallen!

Het is wel even lekker om in een grote stad te zijn. Als fietser ben je toch met name aangewezen op kleine stadjes en natuur. Daar hebben we de afgelopen week ook volop van genoten. De reis door Zuid Korea was bij vlagen beeldschoon, soms wat saai en een enkele keer erg pittig. Wegen met een stijgingspercentage van twaalf tot vijftien procent zien ze hier niet echt als bezwaarlijk. Nu is een paar honderd meter twaalf procent nog wel te doen, maar bij vijftien of meer procent steigert je fiets gewoon. Letterlijk: je voorband komt los van het asfalt. Dat is doorgaans het sein 'afstappen en gaan lopen, je fiets voortduwend.' Zelden of nooit zoveel gelopen als hier. Gelukkig maar kleine stukjes, maar in de brandende zon best een opgave. Niettemin kijken we terug op een mooie tocht die over het algemeen soepel verliep, zelfs zonder over een goede kaart te beschikken.

Nu zijn we sowieso onder de indruk van de infrastructuur hier, op die steile weggetjes na. Alles is goed aangegeven, ze aarzelen niet als er een stuk fietspad over een steiger langs de bergwand door de rivier gelegd moet worden. Ze leggen zelfs nu nog op verschillende plekken nieuwe fietsbruggen aan, om te voorkomen dat je honderd meter om moet fietsen. En overal faciliteiten, met name toiletten. Ik heb nog nooit zoveel toiletten gezien als de afgelopen dagen!

Inmiddels zitten we ook tegen een toilet aan te kijken, het toilet van de passengers terminal in Busan. We zitten hier te wachten op het vertrek van de ss New Camellia, die ons naar Japan gaat brengen. Zojuist is er een enorme groep met neon gele hesjes langs ons het Food Court in gestiefeld, om nog een laatste Koreaanse maaltijd te nuttigen. Kimchi! En nog eens Kimchi! Na bijna twee weken kimchi denk ik beste wel weer even zonder te kunnen. Hoewel....

In 2030 wordt de World Expo in Busan georganiseerd. Een goede reden om eens kimchi te komen eten in het 010 van Zuid Korea. Is over 14 jaar al. Wat is 14 jaar als je denkt in grote getallen.....

PS: ik rep wel over kleine stadjes etc, maar dan vergeet ik voor het gemak dat we ook nog langs Daegu gefietst zijn. 2,5 miljoen mensen. Kwamen we achter toen we er al lang en breed voorbij waren. Helemaal niets van gemerkt!