Een ezel

Gisteren weer een klassieke beginnersfout gemaakt. We stonden op een kampeerveld op een steenworp afstand van een gebeuren met winkels en enkele restaurants. Dus ik vraag bij het inchecken aan het wat oudere mannetje dat mij had aan aangesproken met 'Are you mr Barel?' hoe laat het gebouw dicht gaat. Negen uur antwoordde hij. Dus wij, na wat getut te hebben op de camping naar beneden om er wat te gaan eten. Alle rolluiken dicht of bijna naar beneden. Het was echter pas zes uur... Was even vergeten dat je hier altijd heel precies moet zijn in je vragen. Het gebouw was inderdaad tot negen uur open. De restaurants erin maar tot zes.

Zo blijf je hier fouten maken. Soms met gevolgen, zoals gisteren, toen we in allerijl nog naar een supermarkt moesten om een instant noodle soepje te scoren. Ik had gewoon beter moeten luisteren naar de vrouw van de tourist office in Toyama, die me bij het reserveren van deze camping nog wel op het hard drukte dat we wel een eigen tent en gasje mee moesten nemen.

Andere stommiteiten leveren met name hilariteit op. Zo stiefelde ik vanmiddag bijkans een keuken van een restaurant in op zoek naar het toilet. Dat vond zowel het personeel als de andere gasten buitengewoon grappig. Er werd niet een besmuikt gelachen. Iedereen lachte luidkeels. Uiteindelijk wezen ze me met zijn allen de juiste richting.

Ook niet meer doen: de boodschappen voor morgenochtend onder je snelbinders en dan een stoepje affietsen. Het tasje met koopwaar schoot tussen mijn spaken, daarmee een pak bananenmelk en een bakje yoghurt vermorzelend. Dat spatte alle kanten uit, op mijn frame, mijn broek, mijn ketting en mijn derailleur. En die laatste wilde ik nu net heel houden, nadat een zeer vakkundige fietsenmaker in Toyama er twee dagen terug goed naar gekeken had. Anderhalve maand geleden kreeg mijn fiets een beurt bij een niet nader te noemen Amsterdamse fietsenmaker (Hans Struijk, onthoud die naam) en werd er op versnellingsgebied een en ander vervangen. Al snel merkte ik dat er de lage versnelling iets niet goed ging. Ik trapte door, hij schakelde indirect. Dus toch hier nog even naar laten kijken. Bleek de versnellingskabel te strak gespannen. Dat loste deze vakman kundig en gratis voor me op. Hij legde het ook helemaal uit, in het Japans, dus hij had net zo goed Chinees kunnen praten. Daarna moesten we uit beleefdheid natuurlijk nog wel de route voor de komende dagen met hem doornemen. Laten we eerlijk zijn, hij gaf ons wat goede tips over fietsroutes en de beste wegen die we konden nemen. Over een deel van de weg zei hij dat het dangerous was. Inmiddels weten we dat we dat soort waarschuwingen met een korreltje zout moeten nemen. Een weg kan druk of smal zijn, maar als je uitkijkt is het nooit gevaarlijk. Nu kan het ook maar net zijn dat dangerous een van de weinige worden in zijn Engels vocabulaire was. We hebben er in ieder geval weinig andere gehoord. Jammer, want ik had deze fietsenmaker graag mee naar Amsterdam genomen. Dan hadden we 'm Hans genoemd!

E zijn ook dingen die je een keer doet en eigenlijk niet meer wilt doen maar die niet te vermijden zijn. Fietsen door tunnels is zoiets. Vandaag spendeerde we weer zo'n zes kilometer onder de grond. Naast dat de tunnels in dit berggebied relatief smal zijn, is het vooral het geluid in de buis dat gekmakend is. Een kleine auto klinkt als een vrachtauto, een vrachtauto klinkt als een opstijgend vliegtuig. In een korte tunnel is dat niet zo erg, maar als je twee kilometer in zo'n ding zit. Ook nog berg op, zodat je meer dan tien minuten bezig bent om van de ene naar de andere kant te komen... Er zijn leukere hobby's. Hopelijk zijn de komende dagen weer tunnel vrij.

Want ja, we hebben de kust nu definitief verlaten en zijn aan onze tocht door de Alpen begonnen. Vandaag telde nog niet echt mee, de toppen hier om Tokamachi heen zijn niet veel hoger dan zeshonderd meter. Morgen gaan we dieper het gebergte in. Met in onze bagage alle kennis die we de afgelopen twee weken en de twee reizen hiervoor over dit land hebben verzameld. Om ons zo liefst zo min mogelijk twee keer aan eenzelfde steen te doen stoten.