At your service

Vanmiddag drie kwartier binnen geweest bij de tourist information in Himeji. Een uitzondering? Niet bepaald. Zo werkt het hier: als je je vraag niet heel precies stelt, dan wordt het lastig. Het improviserend vermogen is hier niet altijd heel groot. Deze middag wilden we bijvoorbeeld weten waar we konden slapen als we langs de 372 fietsten. Dat werd in eerste instantie letterlijk genomen en alle hotel die ook daadwerkelijk langs die weg stonden werden opgezocht. Probleem, dat was er geen een. 'In de stadjes erlangs dan,' probeerde ik. Ja, daar waren wel hotels. Was dat ook een mogelijkheid? Ik legde uit dat we met de fiets ook wel een paar kilometer konden afwijken. De opluchting was groot en er werd duchtig doorgezocht. Uiteindelijk leek iedereen Hotel Olimpia in Kato het beste. Drie kwartier later en veel harikato's verder verlieten we het pand.

Eerder al hadden we de verbazing van een medewerkster van de tourist office in Hiroshima opgeroepen. We informeerden naar de tijden van de veerdienst tussen Okamura en Imabari. Met grote ogen zei ze: 'Maar dat is op Shikoku!' Dat wisten we, daar wilden we namelijk ook heen. Vandaar onze vraag naar de vertrektijden van deze specifieke boot, en niet naar die van eenderwelke andere boot! Na wat zoekwerk kwam ze met de juiste gegevens en met een grote verontschuldiging: wij waren de eersten die deze informatie ooit aan haar gevraagd hadden....

In Tsuwano maakten ze het nog bonter. Eerlijk is eerlijk, de informatie over slaapplaatsen in de regio klopte. Maar toen vroegen we naar het weer. 'Cloudy, but no rain,' zeiden ze. We waren nog geen minuut weg uit het kantoortje en het begint toch te stortregenen!

Wel mag vermeld worden dat al deze info-Japanners goed Engels spreken. Handen en voeten krijgen even rust. Onderweg is dat anders. De juiste weg vragen is een bijzondere opgave, met veel wijzen en turen op de kaarten die we bij ons hebben. We komen ook bijzonder grappige verhaspelingen van het Engels tegen. Wat te denken van een 'morning lunch?' Heet geloof ik gewoon breakfast. Bij een winkel verkocht men 'living furniture'. Lijkt me buitengewoon onpraktisch. Staat je stoel steeds ergens anders. De mooiste zin tot nu toe kwamen we tegen op een A4tje dat we in een hotel kregen van de receptioniste die echt geen woord Engels sprak. Daarop viel te lezen: ' this Hotel staff is not good at much English, but please ask about what I do not understand whatever you want'.

.........

Schiet mij maar lek, maar wat moeten we nu wel en niet vragen? We hebben het meisje maar zoveel mogelijk met rust gelaten want we wilden haar natuurlijk niet in verlegenheid brengen door de vragen over wat ze niet begrijpt wat we ook willen.

En Hotel Olimpia? Dat hebben we niet van binnen gezien. 'Closed' leek het enige Engelse woord dat de dame bij de ontvangst beheerste.....