Groeten van de flanken van Mount Fuji - denken we

Voorop de kaart die we mee hebben, staat een schitterend plaatje van de mount Fuji. Prachtig, met een Shinkansen - zo'n hoge snelheidstrein - ervoor. Ook op de putdeksels, in Japan eigenlijk altijd plaatjes, zijn we de beroemde berg al verschillende malen tegengekomen. En dan hebben we het nog niet over alle reclame uitingen die we hier zien. De Fuji is all over the place! Helaas alleen op beeld, want een wolkendek ontneemt ons al het zicht op dit icoon van Japan!

Reeds gisteren al zouden we volgens de route die we volgen  een pas nemen die ons een adembenemend zicht op de berg zou geven. Misschien dat we de hele pas gemist hebben omdat we een alternatieve route volgden, maar toen we ook maar iets hoger kwamen, geraakten we in een wolk. Die ontnam ons niet alleen het mogelijke zicht op de Fuji; ook elkaar konden we nauwelijks meer zien. Dat de regen op dat moment met bakken uit de hemel kwam is een detail. Ja, fietsen in Japan klinkt heel romantisch, maar is op sommige momenten ook heel kut. Bijvoorbeeld als je in een zware regenbui een enorme berg aan het nemen bent. Tien kilometer klimmen in je kleinste versnellingen is geen pretje. We werden wel beloond met een charmante camping aan een woest riviertje. Die moesten we eigenlijk voor half vijf bereiken, want dan moest meneer Oishi weg. Hij had de dame van de tourist info, die ons hielp met het regelen van de camp site, wel beloofd het mooiste plekje op de camping te reserveren. We kregen ook een reserveringsnummer mee. Toen we te laat op het terrein aankwamen, was mr Oishi al gevlogen. Gelukkig vinden we onze plek snel. De camping was namelijk klein en verder volstrekt leeg. Waarschijnlijk heeft mr. Oishi de hele dag op onze komst zitten wachten, in de hoop alles uit te kunnen leggen. Geen huisdieren, geen open vuur, eigen vuilnis mee en voor 10 uur uitchecken. Regels zijn regels hier in Japan. Vanochtend hebben we hem nog even gezien. We dachten bij hem te kunnen betalen, maar nee. Hij wilde alleen even de gegevens checken, de rest was gratis!

Hoewel het vanochtend iets helderder was en de tocht door het dal waar we in beland waren schitterend, liet de Fuji zich niet zien. In Fujinomiya waar we rond het middaguur aankwamen, staat alles in het teken van de berg. Logisch, want voor de rest is dit stadje ook niet veel. De plaatselijke VVV hadden ze dus opnieuw volgehangen met plaatjes ervan. Daartussen schuifelde een klein oud vrouwtje met raar petje (zo'n ding dat toeristen in warme landen op hun hoofd zetten, vooral als ze in een groep zijn) en een snor. Zij duwde steeds weer het programma van het feest dat op dat moment in de stad bezig was onder mijn neus. Blijkbaar moesten we daar echt heen. Tot drie maal toe probeerde ik haar duidelijk te maken dat we er - naar waarheid - al geweest waren. Het leek niet door te dringen. Gelukkig was er een Engelssprekend man die wat daadkrachtiger optrad en ons hielp met het maken van een reservering van de volgende camping. Want dat weten we inmiddels: hoe leeg het kampeerterrein ook is, een reservering moet je hebben. Overigens was er nog een man in het informatiekantoortje. Die hield zich met name bezig met het wijzen op foto's van...... Je raadt het al.....

En dan, eind van de middag, bij het Tanuki meer: de hemel opent zich een beetje en daar is ie dan. Majestueus verschijnt daar even de top van de Fuji. Indrukwekkend, hoog en ik zou bijna zeggen overweldigend. Dat zo'n klein deeltje al zoveel indruk kan maken. De plaatjes liegen niet, de Fuji is groots. Morgen bestijgen we 'm verder. We hopen ondanks het weer er nog iets meer van de mogen zien.