Facts & Figures en ode aan de doeners

We zijn weer waar het allemaal begon. Momenteel ontspannen we opnieuw in Spa World, waar we dit maal het Europese deel mochten ontdekken. We waanden ons in het oude Rome, Griekenland, Finland, Spanje en zelfs Atlantis. Nederland ontbrak, geheel terecht. Wij hebben immers nauwelijks een badcultuur. Het spannendste dat we doen is thuis het ligbad laten vollopen en daar dan een half uurtje in ronddobberen. Niettemin beginnen we wel weer naar ons eigen landje terug te verlangen. De w van stamppot en zo.

Het laatste stukje naar Osaka deden we met een snelheid van 300 kilometer per uur. In een Shinkansen. Oorspronkelijk was het idee om ook weer naar Osaka terug te fietsen, maar ergens halverwege de reis vatte we het plan op om in Nagoya te eindigen, ook omdat daar een bijzondere kunstmanifestatie zou zijn. Daar fiets je natuurlijk graag voor om. We hadden in dat geval net te weinig dagen om ook weer naar Osaka te fietsen. Bovendien zouden we dat moeten doen door een grotendeels verstedelijkt gebied. Na de schitterende tocht door Alpen zou dit een beetje de bekende mosterd na de maaltijd zijn. Een verplicht nummer dat we liever aan ons voorbij lieten gaan.

Morgen vliegen we weer naar huis. Tijd dus om de balans op te maken. Een rijtje feiten:

-We zaten 1641 km op de fiets
-Drie lekke banden ( voor het eerst sinds jaren)
-Drie tunnels van meer dan twee kilometer
-Veertien tunnels tussen Matsumoto en Kamikochi (dank Ad en Mirjam voor het tellen)
-Zeven passen van meer dan 1000 meter bedwongen
-Hoogste punt met fiets 1768 meter
-Hoogste punt zonder fiets 2702 meter (Norikura)
-Laagste punt 20 centimeter onder zeeniveau (pootjebaden bij Hakui)
-Eén keer regen onderweg (laatste fietsdag, heel licht)
-Eén fietsdag boven de dertig graden
-Vier keer apen gezien
-Eén dood hert
-Drie nachten in de tent geslapen
-478 convenience stores gepasseerd (schatting, de laatste 25 km kwamen we er al 31 tegen, maar een enkele dag zagen we er nauwelijks één)
-Twaalf keer naar een onsen geweest
-Eén chagrijnige VVV mevrouw
-Twee miljoenensteden doorgefietst
-Twee kastelen bezocht
-Eén Auto te Gast straat (gewoon, bij ons thuis tegenover, op weg naar Schiphol. Want aan zulke gekkigheid doen ze hier in Japan gelukkig niet)

Een mooi lijstje, al zeg ik het zelf. Eigenlijk zouden we er nog wat grafiekjes bij moeten leveren, maar die houdt u te goed. Het eigenlijke doen is leuker dan het verslagleggen!

Eigenlijk waren we deze vakantie weer echte doeners. Maar niet in de zin van de doeners zoals we die de afgelopen weken zo veelvuldig tegenkwamen. De mannen - en heel soms vrouwen - in zachtgroene of lichtblauwe pakken met reflectie strepen en een witte helm. Je hebt ze hier overal en ze doen dingen. Het is niet altijd even duidelijk wat. Ik zag er één die ruitenwissers stond te poetsen, omdat hij even niet te doen had en toch ites te doen wilde hebben. Dat ze van onschatbare waarde zijn staat buiten kijf. Ze waren voor ons de bakens, die vrienden onderweg die altijd een lach klaar hadden. En een buiging. Behalve tussen twaalf en één want dan slaapt de doener. Vaak in zijn mini-vrachtwagen, soms daarnaast op het wegdek.

Gisteren waagden wij ons even in een wereld zonder doeners. Zoals hierboven al aangekondigd, bezochten we de Aichi Triënnale, een high art beeldende kunst tentoonstelling. Veel wapperende gewaden, veel zware zwarte brillen. Heel veel gepeins en intellectueel gediscussieer. Eerlijk is eerlijk, het was een beregoede tentoonstelling met een aantal zeer mooie en interessante werken. Maar geen doeners! We voelden ons een beetje ontaard, zodanig zelfs dat we ons met een fietstaxi - zo eentje waar je in Amsterdam altijd op scheldt omdat hij in de weg rijdt- van de ene naar de andere kunstlocatie lieten vervoeren. Mocht voor niks, als je een kaartje had. Voorin de taxi een jong doenertje in spe, die nog weg moest leren hoe hij op een drukke weg ruimte opeist. Want ja, van drie jaar door Japan fietsen steek je wel degelijk wel iets op!

Dus, voordat we morgen dit land weer verlaten: doeners bedankt en doe lekker voort. Japan ook weer bedankt voor het opnieuw geven van een fantastische ervaring. Wellicht komen we nu voorlopig even niet meer terug, het is tijd om nieuwe werelden te ontdekken. Maar Japan heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten, waar we nog vaak met heel veel plezier aan terug zullen denken!