Niksig
Door: arjenenpatrick
Blijf op de hoogte en volg Arjen
03 Juni 2012 | Japan, Kakegawa
De meloenen lachen je toe op de landtong die ze Irago hebben genoemd. Niet letterlijk, om heel eerlijk te zijn hebben we er geen meloen gezien. Maar wel plaatjes van meloenen met grote grijnzen. Zoals zoveel hier in stripfiguurtjes is omgezet. In het land van Hello Kitty lacht het leven je toe.
Verder valt er hier misschien niet zoveel te lachen. Eigenlijk is dit eenvrij saai gebied met veellandbouw. Zo nu en dan vliegt een geurvlaag kippenstront langs en om de zoveel tijd passeren we een dorpje dat zich met name kenmerkt door de frisdrank-vending machine,die ze hier in het hele land hebben geplaatst. We durven niet te raden naar de hoeveelheid machines in Japan.Je hebt ze wel in verschillende soorten en maten. Kleine en grote, apparaten die constant geluidjes voorbrengen en stille exemplaren. Wij zijn met name geinteresseerd in de Coca Cola automaten waarin de blikjes en flesjes buttons bevatten. Een actie met het oog op de Olympische Spelen. We zijn er dol op, we hebben er al meer dan twintig!
Op een gegeven moment, zo tussen Toyohashi en Kakegawa werden we toch eigenlijk wel benieuwd wat hier in de streek nu eigenlijk te doen was. Dus wat doe je dan als ervaren reiziger? Je pakt je Lonely Planet erbij. Wij bladeren, en bladeren en bladeren....
Helemaal niks. Rein, nichts nothing...
Alsof dit hele gebied niet bestaat! Al die lachende meloenen. Zijn er niet, bestaan niet. Want als je niet in de Lonely Planet staat, dan ben je niet. In ieder geval niet voor de hossende meute toeristen die dit land - overigens maar mondjesmaat - overspoelen. Sowieso al dagen geen westerling meer gezien! Kan ook niet want we fietsen door een gebied dat er niet is.
Maar hoe niksig is dit deel van Japan dan echt? Dat valt reuze mee! Natuurlijk, Kyoto en Nara herbergen meer culturele schoonheid, Tokyo rockt veel harder, rond de Mount Fuji is de natuur veel schoner.
Maar dit is we echt Japan, waar de rijstvelden inmiddels soms plaatsmaken voor theeplantages. Leuke banen van een soort heggetjes door het land, met ventilatoren daar boven; waarom wetenwe nog steeds niet.In Kakegawa staat een beslist niet onaardig kasteel, eentje waar iedere stad in Nederland om zou vechten. Indrukwekkender nog: er raast ongeveer eens per vijf minuten we Shinkansen langs en soms stopte er eentje op het station van Kakegawa! Dat konden we allemaal zien vanuit ons hotelraam.Gefascineerd heb ik een half uur zitten kijken!
Hoezo saai?
Hier doorheen fietsen, eten tussen de Japanners, weer een blikje cola met button uit een machine trekken, dat is echt een groot genot. Zelfs zonder Hello Ketty of Ever happy melon verschijnt er een glimlach rond ons mond!
Verder valt er hier misschien niet zoveel te lachen. Eigenlijk is dit eenvrij saai gebied met veellandbouw. Zo nu en dan vliegt een geurvlaag kippenstront langs en om de zoveel tijd passeren we een dorpje dat zich met name kenmerkt door de frisdrank-vending machine,die ze hier in het hele land hebben geplaatst. We durven niet te raden naar de hoeveelheid machines in Japan.Je hebt ze wel in verschillende soorten en maten. Kleine en grote, apparaten die constant geluidjes voorbrengen en stille exemplaren. Wij zijn met name geinteresseerd in de Coca Cola automaten waarin de blikjes en flesjes buttons bevatten. Een actie met het oog op de Olympische Spelen. We zijn er dol op, we hebben er al meer dan twintig!
Op een gegeven moment, zo tussen Toyohashi en Kakegawa werden we toch eigenlijk wel benieuwd wat hier in de streek nu eigenlijk te doen was. Dus wat doe je dan als ervaren reiziger? Je pakt je Lonely Planet erbij. Wij bladeren, en bladeren en bladeren....
Helemaal niks. Rein, nichts nothing...
Alsof dit hele gebied niet bestaat! Al die lachende meloenen. Zijn er niet, bestaan niet. Want als je niet in de Lonely Planet staat, dan ben je niet. In ieder geval niet voor de hossende meute toeristen die dit land - overigens maar mondjesmaat - overspoelen. Sowieso al dagen geen westerling meer gezien! Kan ook niet want we fietsen door een gebied dat er niet is.
Maar hoe niksig is dit deel van Japan dan echt? Dat valt reuze mee! Natuurlijk, Kyoto en Nara herbergen meer culturele schoonheid, Tokyo rockt veel harder, rond de Mount Fuji is de natuur veel schoner.
Maar dit is we echt Japan, waar de rijstvelden inmiddels soms plaatsmaken voor theeplantages. Leuke banen van een soort heggetjes door het land, met ventilatoren daar boven; waarom wetenwe nog steeds niet.In Kakegawa staat een beslist niet onaardig kasteel, eentje waar iedere stad in Nederland om zou vechten. Indrukwekkender nog: er raast ongeveer eens per vijf minuten we Shinkansen langs en soms stopte er eentje op het station van Kakegawa! Dat konden we allemaal zien vanuit ons hotelraam.Gefascineerd heb ik een half uur zitten kijken!
Hoezo saai?
Hier doorheen fietsen, eten tussen de Japanners, weer een blikje cola met button uit een machine trekken, dat is echt een groot genot. Zelfs zonder Hello Ketty of Ever happy melon verschijnt er een glimlach rond ons mond!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
